صلوات خاصه امام عسکری(ع) بر چهارده معصوم / خونخواهی از قاتلان امام حسین (ع)

 شیخ طوسی در کتاب ادعیه خود به نام «مصباح المتهجد و سلاحُ المُتعبد» از شخصی به نام عبدالله بن محمد از صحابه امام حسن عسکری علیه‌السلام صلوات خاصه‌ای را درباره هر یک از معصومین علیهم‌السلام نقل می‌کند. ماجرا از این قرار است که عبدالله بن محمد می‌گوید روزی از مولایم ابامحمد، حسن بن علی (ع)  در سامرا به سال ۲۵۵ درخواست کردم برایم نحوه صلوات بر پیامبر و اوصیای ایشان را بنویسد. نزد من هم کاغذهای زیادی بود و آماده نگارش بود.

در این دعا،  امام به صورت مجزا به پیامبر و تمام خاندان عترت درود می‌فرستد. کیفیت دعا به این صورت است که امام عسکری (ع) در ابتدای صلوات بر هر معصوم، نام معصوم را آورده و بعد صلوات مخصوص به ایشان را بیان می‌دارد. به عنوان نمونه در فراز صلوات بر پیامبر و امیر مؤمنان از عبارت‌های «الصَّلَاهِ عَلَى النّبی» و «الصَّلَاهُ عَلَى أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیٍّ» استفاده می‌کنند.

در فراز مربوط به صلوات بر حضرت فاطمه سلام‌الله علیها می‌خوانیم: الصَّلَاهُ عَلَى السَّیِّدَهِ فَاطِمَهَ س: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الصِّدِّیقَهِ فَاطِمَهَ الزَّکِیَّهِ حَبِیبَهِ حَبِیبِکَ وَ نَبِیِّکَ وَ أُمِّ أَحِبَّائِکَ‏ وَ أَصْفِیَائِکَ الَّتِی انْتَجَبْتَهَا وَ فَضَّلْتَهَا وَ اخْتَرْتَهَا عَلَى نِسَاءِ الْعَالَمِینَ اللَّهُمَّ کُنِ الطَّالِبَ لَهَا مِمَّنْ ظَلَمَهَا وَ اسْتَخَفَّ بِحَقِّهَا وَ کُنِ الثَّائِرَ اللَّهُمَّ بِدَمِ أَوْلَادِهَا …

یعنی: خدایا بر صدیقه فاطمه مطهر و محبوب حبیبت و نبی‌ات و مادر محبان و اوصیائت  درود بفرست؛ همان‌ که ایشان را برگزیدی و فضیلتش بخشیدی و بر تمام زنان دو عالم صاحب‌اختیارش کردی. خدایا خودت طالب (و منتقم) کسانی باش که به او ظلم کردند و حقش را سبک شمردند و خدایا خونخواه اولاد ایشان باش.

امام حسن عسکری در این فراز با عبارت «وَ کُنِ الثَّائِرَ اللَّهُمَّ بِدَمِ أَوْلَادِهَا» از خداوند خونخواهیِ اولاد حضرت فاطمه سلام‌الله علیها را درخواست دارد که به طور خاص درباره اباعبدالله علیه‌السلام جلوه خاص‌تری می‌یابد. «الثائر» در این عبارت به معنای «کسی است که آرام ننشیند تا کُشنده مقتول را بکشد.» (فرهنگ ابجدی، ص۲۷۷) همچنان که امام در فراز مربوط به صلوات بر امام حسین (ع) می‌فرماید «وَ أَشْهَدُ أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى الطَّالِبُ بِثَأْرِکَ»؛ یعنی شهادت می‌دهم که خداوند متعال طالب خون توست. در این دعا درباره صلوات بر اباعبدالله (ع)‌ می‌خوانیم:

السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ أَشْهَدُ مُوقِناً أَنَّکَ أَمِینُ اللَّهِ وَ ابْنُ أَمِینِهِ قُتِلْتَ مَظْلُوماً وَ مَضَیْتَ شَهِیداً وَ أَشْهَدُ أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى الطَّالِبُ بِثَأْرِکَ وَ مُنْجِزٌ مَا وَعَدَکَ مِنَ النَّصْرِ وَ التَّأْیِیدِ فِی هَلَاکِ عَدُوِّکَ وَ إِظْهَارِ دَعْوَتِکَ

سلام بر تو ای اباعبدالله، سلام بر تو ای فرزند رسول خدا، سلام بر تو ای فرزند امیرمؤمنان، به یقین گواهی می‌دهم که تو امین خدا و فرزند امین خدایی، مظلومانه کشته شدی و شهید از دنیا رفتی و گواهی می‌دهم که خدای تعالی خواستار انتقام توست و وفاکننده به وعده‌ای که به تو داده بر یاری‌ات و حمایت در نابودی دشمنت و آشکار کردن دعوتت.

 أَشْهَدُ أَنَّکَ وَفَیْتَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ جَاهَدْتَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ عَبَدْتَ اللَّهَ مُخْلِصاً حَتَّى أَتَاکَ الْیَقِینُ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّهً قَتَلَتْکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّهً خَذَلَتْکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ أَمَهً أَلَبَّتْ عَلَیْکَ وَ أَبْرَأُ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى مِمَّنْ أَکْذَبَکَ وَ اسْتَخَفَّ بِحَقِّکَ وَ اسْتَحَلَّ دَمَکَ

و گواهی می‌دهم که تو به عهد خدا وفا و در راه خدا جهاد و مخلصانه او را عبادت کردی تا آن‌که مرگ به سویت آمد. خدا لعنت کند امّتی که تو را کشتند و خدا لعنت کند امتی را که دست از یاری‌ات کشیدند و خدا لعنت کند امّتی که بر ضد تو گرد آمدند. به پیشگاه خدا بیزاری می‌جویم از آنکه تو را تکذیب کرد و حق تو را سبک شمرد و خونت را حلال دانست.

أَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ خَاذِلَکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ سَمِعَ وَاعِیَتَک‏ فَلَمْ یُجِبْکَ وَ لَمْ یَنْصُرْکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ سَبَى نِسَاءَکَ أَنَا إِلَى اللَّهِ مِنْهُمْ بَرِی‏ءٌ وَ مِمَّنْ وَالاهُمْ وَ مَالَأَهُمْ وَ أَعَانَهُمْ عَلَیْهِ أَشْهَدُ أَنَّکَ وَ الْأَئِمَّهَ مِنْ وُلْدِکَ کَلِمَهُ التَّقْوَى وَ بَابُ الْهُدَى وَ الْعُرْوَهُ الْوُثْقَى وَ الْحُجَّهُ عَلَى أَهْلِ الدُّنْیَا وَ أَشْهَدُ أَنِّی بِکُمْ مُؤْمِنٌ وَ بِمَنْزِلَتِکُمْ مُوقِنٌ وَ لَکُمْ تَابِعٌ بِذَاتِ نَفْسِی وَ شَرَائِعِ دِینِی وَ خَوَاتِیمِ عَمَلِی وَ مُنْقَلَبِی فِی دُنْیَایَ وَ آخِرَتِی‏.

پدر و مادرم به فدایت ای اباعبدالله، خدا لعنت کند قاتلت را و لعنت کند دریغ کننده از یاری‌ات را و خدا لعنت کند کسی را که فریادت را شنید و پاسخت را نداد و یاری‌ات نکرد و خدا لعنت کند کسی را که زنانت را اسیر کرد. من به سوی خدا، از اینان بیزارم و از هرکه دوستشان داشت و از آنان پیروی کرد و یاری‌شان داد و گواهی می‌دهم که تو و امامان از فرزندانت، کلمه تقوا و دروازۀ هدایت و دستاویز محکم و حجّت بر اهل دنیایید و گواهی می‌دهم که من به شما مؤمن و به مقام شما یقین دارم و پیرو شمایم با تمام وجودم و در قوانین دینم و سرانجام عملم و بازگشتگاهم، در دنیا و آخرتم.