تربت امام حسین(ع) دارای فواید و برکات بسیاری است. بر اساس روایات دینی خاک کربلا هم شرافت ذاتی و خدادادی دارد و هم اینکه امر عظیم و واقعه ای مهم عاشورا در آنجا اتفاق افتاده است، بنابراین دارای فضیلت و آثاری خاص است.
تربت امام حسین(ع) به جز مرگ، شفای هر درد و بیماری است و موجب ایمنی از هر خوف و بلایی می شود. در این بخش از دین و مذهب نمناک احادیث و روایات مختلفی از آثار و برکات تربت کربلا ذکر کرده ایم تا با معجزات آن آشنا گردید.
آثار و برکات تربت امام حسین(ع)
شفا یافتن
یکی از آثار و برکات قطعی تربت پاک سیدالشهدا (ع)، شفا دادان دردها و امراض انسان است. روایاتی که بر این موضوع دلالت می کنند به ۳ بخش تقسیم می شوند:
۱:روایاتی مخصوص برای تربتی است که از خود قبر شریف برداشته شود.
امام صادق (ع) فرمودند:
«به درستی که نزد سر حسین (ع) تربت سرخی است که شفای هر دردی غیر از مرگ می باشد» (کامل الزیارات , ابن قولویه , ص ۲۷۲)
۲:روایاتی است که در تعابیر مختلف، حدود بیست ذراع تا پنج فرسخ و یا ده میل را برای تربت قائل است.
امام صادق (ع) فرمودند:
«حریم مزار حسین (ع) پنج فرسخ از چهار جانب قبر است » (مکارم الاخلاق , طبرسی , ج ۱ ص ۳۶۰)
از ابوحمزه ثمالی نقل شده:خدمت امام صادق(علیه السلام) عرض کردم:
اصحاب را می بینم که از خاک قبر امام حسین(علیه السلام) برمی دارند و از آن (باذن الله) شفا طلب می کنند، آیا واقعاً در آن شفا وجود دارد؟ فرمودند:«از خاکی که از فاصله میان قبر تا چهار میل برمی دارند، می توان برای درمان دردها بهره جست، و هر کس یقین به شفای آن داشته باشد هرگاه از آن شفا بجوید بِاذن الله کفایتش می کند». ( کامل الزیارات، باب ۹۳، صفحه ۲۸۰، حدیث ۵ )
۳:احادیث و روایاتی که که فقط جنبه شفا دادن تربت را مطرح کرده اند.
امام صادق (ع) فرمودند:
«خاک مزار امام حسین (ع) برای هر دردی شفاست». (کافی , مرحوم کلینی , ج ۱ ص ۳۶۰)
امام رضا (ع) فرمودند:
«خوردن گل، مانند خوردن مردار و خون و گوشت خوک، حرام است مگر گل مزار حسین (ع) ، بدرستی که در آن شفای هر درد و امنیت از هر ترسی است» (تهذیب الاحکام , شیخ طوسی , ج ۶ ص ۷۴)
روایت شده: هرگاه یکی از شما بخواهد تربت بردارد، با نوک انگشتان خویش بردارد، آن هم به اندازه یک نخود، پس آن را ببوسد و بر هر دو دیده گذارد و بر سایر بدن نیز بمالد و بگوید:
اللّٰهُمَّ بِحَقِّ هٰذِهِ التُّرْبَهِ ، وَبِحَقِّ مَنْ حَلَّ بِها وَثَویٰ فِیها ، وَبِحَقِّ جَدِّهِ وَأَبِیهِ وَأُمِّهِ وَأَخِیهِ وَالْأَئِمَّهِ مِنْ وُلْدِهِ ، وَبِحَقِّ الْمَلائِکَهِ الْحافِّینَ بِهِ إِلّا جَعَلْتَها شِفاءً مِنْ کُلِّ داءٍ ، وَبُرْءاً مِنْ کُلِّ مَرَضٍ ، وَنَجاهً مِنْ کُلِّ آفَهٍ ، وَحِرْزاً مِمَّا أَخافُ وَأَحْذَرُ.
خدایا به حق این تربت و به حق آن که در آن فرود آمد و در آن دفن شد و به حق جدّ و پدر و مادر و برادرش و امامان از فرزندانش و به حق ملائکه ی در برگیرنده اش، از تو می خواهم که آن تربت را شفای از هر درد و بهبود از هر بیماری و نجات از هر آفت و پناه از آنچه می ترسم و حذر می کنم قرار دهی سپس از آن استفاده کند.
و نیز روایت شده، هرگاه خواستی تربت را بخوری یا به کسی بخورانی بگو:
بِسْمِ اللّٰهِ وَبِاللّٰهِ. اللّٰهُمَّ اجْعَلْهُ رِزْقاً واسِعاً ، وَعِلْماً نَافِعاً ، وَشِفاءً مِنْ کُلِّ داءٍ ، إِنَّکَ عَلَیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ.
به نام خدا و به خدا، خدایا آن را روزی فراخ و دانش سودمند و شفا از هر درد قرار بده، به درستی که تو بر هر چیز توانایی.
تسبیح تربت
از حضرت صاحب الزمان (عج) روایت شده است که فرمودند:
«هر کس تسبیح تربت امام حسین (ع) را در دست گیرد و ذکر را فراموش کند، ثواب ذکر برای او نوشته می‌شود». (بحارالانوار , علامه مجلسی , ج ۴۴ ص ۲۸۰)
امام صادق فرمودند:
«یک ذکر یا استغفار که با تسبیح تربت حسین (ع) گفته شود برابر است با هفتاد ذکر که با چیز دیگر گفته شود» ( درسی که حسین (ع ) به ما آموخت، شهید هاشمی نژاد, ص ۴۵۱)
از امام رضا(ع) روایت شده است که فرمودند:
هرکه تسبیح ساخته شده از تربت امام حسین(علیه السلام) را در دست بگرداند و بگوید:
«سُبْحانَ اللّٰهِ ، وَ الْحَمْدُ لِلّٰهِ ، وَ لَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ ، وَ اللّٰهُ أَکْبَرُ» ، حق تعالی عوض هر دانه برای او شش هزار حسنه بنویسد و از او شش هزار گناه محو کند و به او شش هزار درجه ترفیع دهد و برای او شش هزار شفاعت ثبت کند.
تأثیر تماس اعضای بدن با تربت
متبرک نمودن بدن و صورت با تربت امام حسین(ع) تأثیر معنوی زیادی بر انسان می گذارد؛ به همین دلیل برخی از بزرگان دین و امامان معصوم (ع) سفارش کرده اند که بعد از نماز، بدن و صورت خویش را با مهر کربلا متبرک کنید، همچنین قبل از خوردن تربت جهت شفا گرفتن، آن را بوسیده و با اعضای بدن تماس داده شود.
امام صادق (ع) فرمودند:
«خداوند متعال تربت جدم حسین (ع) را شفای هر درد، و ایمنی از هر خوفی قرار داده است؛ پس هرگاه یکی از شما خواست از آن خاک تناول کند، ببوسد و آن را به چشم گذارد و بر سایر اعضای بدنش تماس دهد…» (وسائل الشیعه , شیخ حر عاملی , ج ۴ ص ۱۰۳۳)
تأثیر تربت در برداشتن کام اطفال
کام برداشتن اطفال با تربت امام حسین (ع) موجب ایمنی کودک می شود.
امام صادق (ع) فرمودند:
«کام فرزندانتان را با تربت حسین (ع) باز کنید که آن امان است » (وسائل الشیعه , شیخ حر عاملی , ج ۴ ص ۱۰۳۳)
سجده بر تربت
یکی دیگر از برکات و آثار خاک مزار امام حسین (ع)، تاثیر در کنار رفتن حجابهای ظلمانی و مورد توجه خدا قرار گرفتن است.
امام صادق (ع) در این باره می فرماید:
«همانا سجود بر تربت حسین (ع) حجابهای هفتگانه را پاره می کند» (کافی , مرحوم کلینی , ج ۴ ص ۵۸۸)
البته باید توجه داشت که مقصود از «حجاب» در کتاب و سنت، همان حجابهایی است که بین بنده و خالق حایل شده و او را از شهود خداوند محجوب می سازد که در مرحله اول، حجابهای ظلمانی و در مرحله دوم، حجابهای نورانی بر طرف می‌شود.
اما منظور از حجابهای هفتگانه، ظاهراً حجابهای ظلمانی است. سجده بر تربت مزار امام حسین(ع) دارای این ویژگی است که در صورت معرفت به حق حضرت و ولایت او، حجابها را دریده و راهگشای وصول به کمالات انسانی باشد.
در میان شیعه معمول است از خاک مقدس کربلا یعنی تربت کنار قبر سیدالشهدا (ع) خاک برداشته و با آن مهر درست می کنند تا در ناز بر آن سجده نمایند. این کار بدین علت است که از خاک زمین بوده و به تمامی خاکها می توان سجده کرد، از سوی دیگر خاک کربلا به لحاظ شهادت امام حسین (ع) و یاران باوفایش دارای شرافت و قداست است، به طوری که اهل بیت (ع) نیز به ما فرموده اند در هر نمازی که سجده بر تربت کربلا باشد خداوند آن نماز را به خاطر آن حضرت قبول می‌کند. چنانکه حضرت صادق (ع) از خاک کربلا درون کیسه‌ای ریخته و در سجاده همراه داشت، در هنگام نماز آن کیسه را باز می کرد و بر آن سجده می نمود.
تأثیر تربت حسین به همراه میت در قبر
یکی از برکات تربت امام حسین(ع) این است که اگر با میت در قبر بگذارند، آن میت از عذاب و تاریکی قبر در امان خواهد ماند.
از امام موسی کاظم(ع) روایت شده است که فرمودند:
هرگاه میت را در قبر گذاشتید مهری از تربت امام حسین علیه السلام را مقابل رویش بگذارید نه زیر سرش.
از امام صادق علیه السلام روایت شده که فرمودند:
نوشتن اعتقادات به وسیله تربت امام حسین(ع) بر کفن میت، روشنی مومن به هنگام تاریکی قبر و امان در وقت سوال و هول و هراس قیامت است.
در کتاب «مدارک الاحکام» آمده است که:در زمان حضرت صادق (ع) زن زاینه ای بود، بچه‌ه ایی که از زنا بدنیا می آورد در تنور می انداخت و می سوزانید. وقتی که مرد، پس از غسل و کفن او را به خاک سپردند ، اما زمین جنازه اش را بیرون انداخت .جای دیگر او را دفن کردند باز زمین او را نپذیرفت تا سه مرتبه ، آنگاه مادرش به امام صادق (ع) متمسک شد:ای پسر پیغمبر به فریادم برس.
فرمودند:کارش چه بود؟ عرض کردند زنا و سوزاندن بچه های حرامزاده. فرمودند:هیچ مخلوقی حق ندارد مخلوقی را بسوزاند، سوزاندن به آتش مخصوص خالق است عرض کرد حالا چه کنم؟ فرمودند:مقداری از تربت حسین (ع) با او در قبر بگذارید. تربت حسین(ع) امان است. همراهش گذاشتند زمین او را پذیرفت.
در توقیع مبارک حضرت حجه بن الحسن (عج) نیز اذن داده شده است. یکی از شیعیان به حضرت (در زمان غیبت صغری توسط نایب خاص حضرت ) می نویسد:آیا جایز است ما تربت حسین(ع) را با میت در قبر بگذاریم، یا با تربت حسین روی کفن بنویسیم؟
حضرت در پاسخ مرقوم می فرمایند:هر دو کار پسندیده است. البته باید رعایت احترام تربت بشود. مهر یا تربت، مقابل یا زیر صورت میت باشد، بلکه به برکت خاک قبر حسین (ع) قبر میت محل امنی از هر بلا و آفت و عذابی گردد (وسائل الشیعه , شیخ حر عاملی , ج ۴ ص ۱۰۳۳)
مستحب است قدری تربت حسینی به همراه میّت، داخل قبر گذاشته شود، ( بحارالانوار، جلد ۹۸، صفحه ۱۳۶، حدیث ۷۵ ) و در روایت دیگری وارد شده که با حنوطش مخلوط گردد. ( بحارالانوار، جلد ۹۸، صفحه ۱۳۳، حدیث ۶۳ و تهذیب، جلد ۶، صفحه ۷۶، حدیث ۱۸ )
ثبت دیدگاه