عُمَر بن حسن بن علی بن ابیطالب فرزند امام حسن مجتبی(ع) که در واقعه کربلا حضور داشت و جزو اسرای کربلا بود.
نام و نسب
برخی نام او را عَمْرو ثبت کردهاند.برخی نیز او را در شمار فرزندان امام حسین(ع) ذکر کردهاند. اما مشهور آن است که وی از فرزندان امام حسن(ع) و مادرش ام ولد است.
اسارت
آنچه بیشتر مورخان بر آن اتفاق دارند، اسارت او در کربلا است. در مقاتل الطالبیین آمده است: اهل بیت امام حسین(ع) را اسیر کردند و در میان آنان عمر، زید و حسن، از فرزندان امام حسن مجتبی(ع) نیز حضور داشتند. به گزارش طبری، یزید، عمر بن حسن خردسال را خواست و گفت: حاضری با پسر من، خالد، کشتی بگیری؟ عمر گفت: به این صورت نه. به هر یک از ما کاردی بده تا باهم بجنگیم اگر او مرا کشت، به جدّم پیامبر(ص) ملحق میشوم و اگر من او را کشتم، به جدّش معاویه و ابوسفیان خواهد پیوست.
برخی گفتهاند که او در سنین کودکی، در واقعه کربلا به شهادت رسید؛و برخی دیگر شهادت او را با تردید نقل کردهاند.
منابع
ابن حبان، محمد، کتاب الثقات، به کوشش عزیزبیگ و دیگران، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۳ق.
اصفهانی، ابوالفرج، مقاتل الطالبیین، تحقیق سید احمد صقر، بیروت، دار المعرفه، بیتا.
طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، موسسه الاعلمی، بیروت، ۱۴۰۳ق.
خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین علیهالسلام، قم، انوار الهدی، ۱۴۲۳ق.
مازندرانی، محمد بن علی، ابن شهرآشوب، مناقب آل ابیطالب. نجف: المکتبه الحیدریه، ۱۳۷۶ق.
یعقوبی، احمد بن اسحاق، ترجمه محمدابراهیم آیتی، تهران، ۱۳۶۲ش.
ثبت دیدگاه