در آخرین ساعات روز هشتم محرم سال ۶۱ قمری، در حالی که خیمه‌گاه حسینی با تشنگی شدید روبرو بود، امام حسین (ع) با کندن زمین پشت خیمه، چشمه‌ای از آب پدیدار کردند. این آب سبب سیراب شدن اهل بیت (ع) و یاران ایشان شد و مشک‌ها پر گردید، اما پس از آن چشمه دوباره ناپدید شد.
با فرارسیدن شب نهم محرم، در حالی که عطش بر اهل بیت (ع) سایه افکنده بود، امام حسین (ع) با اعجاز، چشمه‌ای جوشان از دل زمین پدید آورد تا تشنگی خاندان پیامبر (ص) و اصحاب سیراب گردد.
آخر روز هشتم و نزدیک شب نهم محرم سال ۶۱ ق اولاد پیامبرصلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم تشنه بودند و آب در خیمه گاه نبود حضرت امام حسین علیه‌السلام پشت خیمه تشریف برد و دستور داد زمین را کندند به اعجاز آبی پدیدار گردید امام حسین علیه‌السلام و اولاد رسول خداصلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم و اصحاب همگی سیراب شدند و مشک ها را پر کردند بعد چشمه غائب شد.
منبع: کتاب حوادث الایام، سید مهدی مرعشی نجفی
ثبت دیدگاه