حدیث روز
اِنَّ الحسینَ مِصباحُ الهُدی و سَفینةُ النَجاة - همانا حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است

شنبه, ۱۴ مهر , ۱۴۰۳ Saturday, 5 October , 2024 ساعت تعداد کل نوشته ها : 525 تعداد نوشته های امروز : 0 تعداد دیدگاهها : 0×
چهل حدیث نورانی از امام حسین (ع)
  • ۲۲ تیر ۱۴۰۳ ساعت: 15:08
  • شناسه : 4230
    بازدید 26
    1
    احادیثی از حضرت امام حسین (ع)

    ۱. شناخت خداوند و عبادت او «اَیّهَا النّاسُ! إِنّ اللّهَ جَلّ ذِکْرُهُ مَا خَلَقَ الْعِبَادَ إِلاّ لِیَعْرِفُوهُ، فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَهِ مَا سِوَاهُ». امام حسین (ع) فرمود: «اى مردم! خداوند بندگان را آفرید تا او را بشناسند، آن‏گاه که او را شناختند، پرستش کنند و آن‏گاه که او را پرستیدند، […]

    نویسنده : سایت جامع محرم
    پ
    پ

    ۱. شناخت خداوند و عبادت او

    «اَیّهَا النّاسُ! إِنّ اللّهَ جَلّ ذِکْرُهُ مَا خَلَقَ الْعِبَادَ إِلاّ لِیَعْرِفُوهُ، فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَهِ مَا سِوَاهُ».

    امام حسین (ع) فرمود: «اى مردم! خداوند بندگان را آفرید تا او را بشناسند، آن‏گاه که او را شناختند، پرستش کنند و آن‏گاه که او را پرستیدند، از پرستش غیر او بى‏ نیاز شوند».

    (بحار الانوار، ج ۵ ص ۳۱۲ ح۱ )

    ​۲. یافتن خداوند

    «مَاذَا وَجَدَ مَنْ فَقَدَکَ وَ مَا الّذِى فَقَدَ مَنْ وَجَدَکَ؟».

    امام حسین (ع) فرمود: «پروردگارا! آن که تو را نیافت، چه یافت و آن که تو را یافت، چه از دست داد؟».

    (بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۲۶ ح۳ )

    ۳. خداوند، مراقب انسان‏

    «عَمِیَتْ عَیْنٌ لاَ تَرَاکَ عَلَیْهَا رَقِیباً».

    امام حسین (ع) فرمود: «چشمى که تو را مراقب خویش نبیند، کور است».

    (بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۲۶ ح۳ )

    ۴. عبادت تجار، بندگان و آزادگان‏

    «إِنّ قَوْماً عَبَدُوا اللّهَ رَغْبَهً فَتِلْکَ عِبَادَهُ التّجّارِ وَ إِنّ قَوْمَاً عَبَدُوا اللّهَ رَهْبَهً فَتِلْکَ عِبَادَهُ الْعَبِیدِ وَ إِنّ قَوْمَاً عَبَدُوا اللّهَ شُکْراً فَتِلْکَ عِبَادَهُ الاَحْرَارِ وَ هِىَ اَفْضَلُ الْعِبَادَهِ».

    امام حسین (ع) فرمود: «گروهى خدا را از روى میل به بهشت عبادت مى‏کنند، که این عبادت تجارت‏کنندگان است و گروهى خدا را از ترس دوزخ مى‏پرستند و این عبادت بردگان است، و گروهى خدا را به سبب شایستگى مى‏پرستند، و این عبادت آزادگان است که برترین عبادت است».

    (تحف العقول، ص ۲۷۹ ح۴ )

    ۵. پاداش عبادت حقیقى خداوند

    «مَنْ عَبَدَ اللّهَ حَقّ عِبَادَتِهِ آتاهُ اللّهُ فَوْقَ اَمَانِیهِ وَ کِفَایَتِهِ».

    امام حسین (ع) فرمود: «هرکس حق معبودیت خدا را به‏جا آورد، خداوند بیش از حدّ انتظار و کفایتش به او عطا مى‏ کند».

    (بحار الانوار، ج ۶۸ ص ۱۸۴ ح۴۴ )

    ۶. زیان‏کار

    «لَقَدْ خَابَ مَنْ رَضِىَ دُونَکَ بَدَلاً».

    امام حسین (ع) فرمود: «هرکس به غیر تو دل ببندد، زیان کرده است».

    (بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۱۶ ح۳ )

    ۷. ستایشگران خداوند

    «مَا خَلَقَ اللّهُ مِنْ شَىْ‏ءٍ إِلا وَ لَهُ تَسْبِیحٌ یَحْمَدُ بِهِ رَبّهُ».

    امام حسین (ع) فرمود: «خداوند هیچ موجودى را نیافرید، جز آن‏که براى او تسبیحى قرارداد تا با آن خدا را ستایش کند».

    (بحار الانوار، ج ۶۱ ص ۲۹ ح۸ )

    ۸. دوستى خداوند، سرمایه انسان‏

    «خَسِرَتْ صَفْقَهُ عَبْدٍ لَمْ تَجْعَلْ لَهُ مِنْ حُبّکَ نَصِیباً».

    امام حسین (ع) فرمود: «پروردگارا! کسى که از محبّت خود بهره‏مندش نکردى، زیان کرده است».

    (بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۲۶ ح۳ )

    ۹. اشک چشم و ترس دل، رحمت خداوند

    «بُکَاءُ الْعُیُونِ وَ خَشْیَهُ الْقُلُوبِ رَحْمَهٌ مِنَ اللّهِ».

    امام حسین (ع) فرمود: «گریستن چشم‏ها و ترسیدن قلب‏ها، رحمتى از جانب خداست».

    (مستدرک الوسائل، ج ۱۱ ص ۲۴۵ ح۳۵ )

    ۱۰. دوستى اهل بیت سبب ریزش گناهان‏

    «إِنّ حُبّنَا لَتُسَاقِطُ الذّنُوبَ کَمَا تُسَاقِطُ الرّیحُ الْوَرَقَ».

    امام حسین (ع) فرمود: «محبّت ما اهل بیت سبب ریزش گناهان است، چنان‏که باد، برگ درختان را مى‏ریزد».

    (حیاه الامام الحسین، ج ۱ ص۱۵۶ )

    ۱۱. اهل بیت(ع)، معلمان ملائکه‏

    «اَىّ شَىْ‏ءٍ کُنْتُمْ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ اللّهُ عَزّوَجَلّ آدَمَ (ع)؟ قَالَ کُنّا اَشْبَاحَ نُورٍ نَدُورُ حَوْلَ عَرْشِ الرّحْمنِ فَنُعَلّمُ لِلْمَلاَئِکَهِ التّسْبِیحَ وَ التّهْلِیلَ وَ التّحْمِیدَ».

    از امام حسین (ع) پرسیده شد: «قبل از این‏که خداوند عزّوجل آدم (ع) را خلق کند، شما چه چیزى بودید؟ فرمود: ما شبح‏هایى از نور بودیم که بر گرد عرش خدا مى‏چرخیدیم و به ملائکه درس تسبیح و توحید و ستایش خدا را مى‏آموختیم».

    (بحار الانوار، ج ۵۷ ص ۳۱۱ ح۱ )

    ۱۲. اهل‏بیت(ع)، اهل سرّ خدا

    «نَحْنُ الّذِینَ عِنْدَنَا عِلْمُ الْکِتَابِ وَ بَیَانُ مَا فِیهِ وَ لَیْسَ عِنْدَ اَحَدٍ مِنْ خَلْقِهِ مَا عِنْدَنَا لاَِنّا اَهْلُ سِرّ اللّهِ».

    امام حسین (ع) فرمود: «ما کسانى هستیم که علم قرآن، و بیان آنچه در آن است، نزد ماست، و آنچه در نزد ماست نزد هیچ‏یک از آفریدگان خدا نیست، زیرا ما محرم راز خداییم».

    (بحار الانوار، ج ۴۴ ص ۱۸۴ ح۱۱ )

    ۱۳. مخلوقات، مأمور به اطاعت از اهل بیت(ع)

    «وَ اللّهِ مَا خَلَقَ اللّهُ شَیْئاً إِلا وَ قَدْ اَمَرَهُ بِالطّاعَهِ لَنَا».

    امام حسین (ع) فرمود: «سوگند به خدا که خداوند هیچ موجودى را نیافرید، مگر آن‏که او را به اطاعت از ما، امر کرد».

    (بحار الانوار، ج ۴۴ ص ۱۸۱ ح۱ )

    ۱۴. دوستى اهل بیت(علیهم السلام)

    «مَنْ اَحَبّنَا کَانَ مِنّا اَهْلَ الْبَیتِ».

    امام حسین (ع) فرمود: «کسى که ما را دوست بدارد، از ما اهل بیت است».

    (نزهه النّاظر و تنبیه الخاطر، ص ۸۵ ح۱۹ )

    ۱۵. تهیدستى و کشته شدن شیعیان‏

    «وَ اللّهِ الْبَلاَءُ وَ الْفَقْرُ وَ الْقَتْلُ اَسْرَعُ إِلَى مَنْ اَحَبّنَا مِنْ رَکْضِ الْبَرَاذِینِ، وَ مِنَ السّیْلِ إِلىَ صِمْرِهِ».

    امام حسین (ع) فرمود: «به خدا سوگند، فقر و قتل به سوى دوستان ما، از حرکت اسبان تیزپا و جریان سیل در مسیرش، سریعتر است».

    (بحار الانوار، ج ۶۴ ص ۲۴۹ ح۸۵ )

    ۱۶. پرهیز از خیانت و مکر و نیرنگ‏

    «إِنّ شِیعَتَنَا مَنْ سَلِمَتْ قُلُوبُهمْ مِنْ کُلّ غِشّ وَغَلّ وَدَغَلٍ».

    امام حسین (ع) فرمود: «شیعه ما کسى است که دلش از هرگونه خیانت و نیرنگ و مکرى پاک است».

    (بحار الانوار، ج ۶۵ ص ۱۵۶ ح۱۰ )

    ۱۷. امام حسین(ع) و امام زمان(عج)

    «لَوْ اَدْرَکْتُهُ لَخَدَمْتُهُ اَیّامَ حَیَاتِى».

    امام حسین (ع) فرمود: «اگر زمان حضرت مهدى را درک مى‏کردم، تمام عمر خدمتگزارش بودم».

    (عقد الدّرر، ص‏۱۶۰)

    ۱۸. حسین(ع)، کشته اشک‏ها

    «اَنَا قَتِیلُ الْعَبْرَهِ، لا یَذْکُرُنِى مُؤْمِنٌ إِلا بَکَى».

    امام حسین (ع) فرمود: «من کشته اشکهایم، مؤمنى مرا یاد نکند، مگر آن‏که به گریه مى‏افتد».

    (کامل الزیارات، ص ۱۱۷ ح۶ )

    ۱۹. پاداش زائر امام حسین(ع)

    «مَنْ زَارَنِى بَعْدَ مَوْتِى زُرْتُهُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ وَ لَوْ لَمْ یَکُنْ إِلا فِى النّارِ لاَخْرَجْتُهُ».

    امام حسین (ع) فرمود: «هرکه مرا پس از مرگم، زیارت کند، روز قیامت زیارتش مى‏ کنم و اگر در آتش هم باشد، او را بیرون مى‏ آورم».

    (المنتخب للطریحى، ص۶۹ )

    ۲۰. خوش‏خلقى و سکوت‏

    «اَلْخُلْقُ الْحَسَنُ عِبَادَهٌ وَ الصّمْتُ زَیْنٌ».

    امام حسین (ع) فرمود: «خوش‏خویى، عبادت است و سکوت، زینت».

    (تاریخ الیعقوبى، ج ۲ ص۲۶۴ )

    ۲۱. تأخیر در مرگ و افزایش روزى با صله رحم‏

    «مَنْ سَرّهُ اَنْ یُنْسَاَ فِى اَجَلِهِ وَ یُزَادَ فِى رِزْقِهِ فَلْیَصِلْ رَحِمَهُ».

    امام حسین (ع) فرمود: «کسى که دوست دارد اجلش به تأخیر افتد و روزى ‏اش افزایش یابد، صله رحم به‏ جا آورد».

    (بحار الانوار، ج ۷۱ ص ۹۱ ح۵ )

    ۲۲. عرضه اعمال به خداوند

    «إِنّ اَعْمَالَ هَذِهِ الاُمّهِ مَا مِنْ صَبَاحٍ إِلا وَ تُعْرَضُ عَلَى اللّهِ عَزّوَجَلّ».

    امام حسین (ع) فرمود: «همانا اعمال امّت، هر بامدادان بر خداوند عرضه می ‏شود».

    (بحار الانوار، ج ۷۰ ص ۳۵۳ ح۵۴ )

    ۲۳. جلب رضایت مردم با نارضایتى خداوند

    «مَنْ طَلَبَ رِضَى النّاسِ بِسَخَطِ اللّهِ وَکَلَهُ اللّهُ إِلىَ النّاسِ».

    امام حسین (ع) فرمود: «کسى که براى جلب رضایت مردم، موجب غضب خدا شود، خداوند او را به مردم وا مى‏ گذارد».

    (بحار الانوار، ج ۷۵ ص ۱۲۶ ح۸ )

    ۲۴. گذشت در حال قدرت‏

    «إِنّ اَعْفَى النّاسِ مَنْ عَفَا عَنْ قُدْرَهٍ».

    امام حسین (ع) فرمود: «باگذشت‏ ترین مردم کسى است که با وجود قدرت، گذشت کند».

    (بحار الانوار، ج ۷۵ ص ۱۲۱ ح۴ )

    ۲۵. سخن کاهنده ارزش‏

    «لاَ تَقُولُوا بِاَلْسِنَتِکُمْ مَا یَنْقُصُ عَنْ قَدْرِکُمْ».

    امام حسین (ع) فرمود: «چیزى که از ارزشتان بکاهد، بر زبان جارى نکنید».

    (جلاء العیون، ج ۲ ص۲۰۵ )

    ۲۶. اثر تنگ‏دستى، بیمارى و مرگ‏

    «لَوْلاَ ثَلاَثَهٌ مَا وَضَعَ ابْنُ آدَمَ رَأسَهُ لِشَىْ‏ءٍ اَلْفَقْرُ وَ الْمَرَضُ وَ الْمَوتُ».

    امام حسین (ع) فرمود: «اگر سه چیز نبود، آدمى سرش را در برابر هیچ چیز فرود نمى‏ آورد؛ تنگ‏دستى، بیمارى و مرگ».

    (نزهه الناظر و تنبیه الخاطر، ص ۸۵ ح۴ )

    ۲۷. غفلت از گناه خویشتن‏

    «إِیّاک اَنْ تَکُونَ مِمّنْ یَخَافُ عَلَى الْعِبَادِ مِنْ ذُنُوبِهِمْ وَیَاْمَنُ الْعُقُوبَهَ مِنْ ذَنْبِهِ».

    امام حسین (ع) فرمود: «مبادا از کسانى باشى که از گناه دیگران بیمناکند، و از کیفر گناه خود آسوده خاطرند».

    (تحف العقول، ص۲۷۳ )

    ۲۸. برطرف‏کردن گرفتارى مؤمن‏

    «مَنْ نَفّسَ کُرْبَهَ مُؤْمِنٍ فَرّجَ اللّهُ عَنْهُ کُرَبَ الدّنیَا وَ الاخِرَهِ».

    امام حسین (ع) فرمود: «هرکه گرفتارى مؤمنى را برطرف کند، خداوند گرفتاریهاى دنیا و آخرتش را برطرف مى‏کند».

    (بحار الانوار، ج ۷۵ ص ۱۲۲ ح۵ )

    ۲۹. مرگ با عزّت و زندگى با ذلّت‏

    «مَوْتٌ فِى عِزّ خَیْرٌ مِنْ حَیَاهٍ فِى ذُلّ».

    امام حسین (ع) فرمود: «مرگ با عزت برتر از زندگى با ذلّت است».

    (بحار الانوار، ج ۴۴ ص ۱۹۲ ح۴ )

    ۳۰. همسانى گفتار و عمل‏

    «إِنّ الْکَریِمَ إِذَا تَکَلّمَ بِکَلاَمٍ، یَنْبَغِى اَنْ یُصَدّقَهُ بِالْفِعْلِ».

    امام حسین (ع) فرمود: «بزرگوار کسى است، که گفتارش با عملش یکى باشد».

    (مستدرک الوسائل، ج ۷ ص ۱۹۳ ح۶ )

    ۳۱. دشمنى با على(ع) نشانه نفاق‏

    «مَا کُنّا نَعْرِفُ الْمُنَافِقِینَ عَلَى عَهْدِ رَسُولِ اللّهِ (ص) إِلا بِبُغْضِهِمْ عَلِیّاً وَ وُلْدَهُ».

    امام حسین (ع) فرمود: «ما در عهد رسول خدا (ص) منافقان را نمى‏شناختیم، جز در دشمنى آنها با على و اولادش».

    (عیون أخبار الرّضا، ج ۲ ص ۷۲ ص۳۰۵ )

    ۳۲. اثر پذیرش هدیه‏

    «مَنْ قَبِلَ عَطَاءَکَ، فَقَدْ اَعَانَکَ عَلَى الْکَرَمِ».

    امام حسین (ع) فرمود: «آن‏کس که هدیه تو را بپذیرد، تو را در بزرگوارى کمک کرده است».

    (بحار الانوار، ج ۶۸ ص ۳۵۷ ح۲۱ )

    ۳۳. نجات از آتش با گریه از ترس خدا

    «اَلْبُکَاءُ مِنْ خَشْیَهِ اللّهِ نَجَاهٌ مِنَ النّارِ».

    امام حسین (ع) فرمود: «گریه از ترس خدا، باعث نجات از آتش جهنّم است».

    (مستدرک الوسائل، ج ۱۱ ص ۲۴۵ ح۳۵ )

    ۳۴. اثر خردمندى و یقین به مرگ‏

    «لَوْ عَقَلَ النّاسُ وَ تَصَوّرُوا الْمَوْتَ لَخَرِبَتِ الدّنیَا».

    امام حسین (ع) فرمود: «اگر مردم خردمند مى‏شدند و مرگ را باور مى‏داشتند، دنیا ویران مى‏گشت».

    (إحقاق الحق، ج ۱۱ ص۵۹۲ )

    ۳۵. گناهى آسانتر از پوزش‏

    «رُبّ ذَنْبٍ اَحْسَنُ مِنَ الاِعْتِذَارِ مِنْهُ».

    امام حسین (ع) فرمود: «چه بسا گناهى که نیکوتر از پوزش است».

    (بحار الانوار، ج ۵۷ ص ۱۲۸ ح۱۱ )

    ۳۶. غیبت، خورش سگ‏هاى دوزخ‏

    «کُفّ عَنِ الْغَیْبَهِ فَإِنّهَا إِدَامُ کِلابِ النّارِ».

    امام حسین (ع) فرمود: «از غیبت بپرهیز، که خورش سگهاى دوزخ است».

    (بحار الانوار، ج ۷۵ ص ۱۱۷ ح۲ )

    ۳۷. نهى از منکر

    «لا یَنْبَغِى لِنَفْسٍ مُؤْمِنَهٍ تَرَى مَنْ یَعْصِى اللّهَ فَلا تُنْکِرُ عَلَیْهِ».

    امام حسین (ع) فرمود: «سزاوار نیست که مؤمن، گناهکارى را ببیند و او را از گناه باز ندارد».

    (کنز العمّال، ج ۳ ص ۸۵ ح۵۶۱۴ )

    ۳۸. اثر نافرمانى خداوند

    «مَنْ حَاوَلَ اَمْراً بِمَعْصِیَهِ اللّهِ کَانَ اَفْوَتَ لِمَا یَرْجُوا وَ اَسْرَعَ لِمَا یَحْذَرُ».

    امام حسین (ع) فرمود: «کسى که با نیرنگ و معصیت خدا، در پى به‏دست آوردن چیزى رود، کمتر به آنچه امید دارد مى‏رسد، و زودتر به آنچه مى‏ترسد، دچار مى‏شود».

    (بحار الانوار، ج ۷۵ ص ۱۲ ح۱۹ )

    ۳۹. خیر فراوان در پنج چیز

    «خَمْسٌ مَنْ لَمْ تَکُنْ فِیهِ لَمْ یَکُنْ فِیهِ کَثِیرُ مُسْتَمْتِعٍ: اَلْعَقْلُ، وَ الدّینُ وَ الاَدَبُ، وَ الْحَیَاءُ وَ حُسْنُ الْخُلْقِ».

    امام حسین (ع) فرمود: «پنج چیز است که در هرکسى نباشد، خیر زیادى در او نیست: عقل، دین، ادب، حیا و خوش‏خویى».

    (حیاه الامام الحسین(ع)، ج ۱ ص۱۸۱ )

    ۴۰. پیروى از حق و کمال عقل‏

    «لا یَکْمُلُ الْعَقْلُ إِلا بِاتّبَاعِ الْحَقّ».

    امام حسین (ع) فرمود: «عقل جز با پیروى از حق، کامل نمى‏شود».

    (أعلام الدین، ص۲۹۸ )

    ثبت دیدگاه

    • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
    • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
    • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.