حجت‌الاسلام پناهیان می‌گوید به قتلگاه رفتن امام‌حسین(ع) مگر بر اثر سازش اشعث‌ها و ابوموسی‌ها نبود؟
حجت‌الاسلام پناهیان در برنامه تلویزیونی “جهان‌آرا” با بیان اینکه اعتقاد امام خمینی(ره) به اثربخشی هیئات، بیش از هیئتی‌های امروز بود، گفت: ابتدای انقلاب، بسیاری از انقلابیونی که روشنفکر دینی بودند، عزاداری برای سیّدالشهدا را نفی می‌کردند و امام در مقابل این افراد سخنانی را مطرح کرده‌ند. تنها جایی که امام‌خمینی(ره) فرموده‌اند که اگر حرف‌های من را سانسور کنید طوری دیگر رفتار می‌کنم، در ارتباط با همین افراد، یعنی انقلابیون روشنفکرزده است. این افراد با عزاداری و محبت و احساسات حسینی میانه خوبی نداشتند. امام از یک طرف با این افراد مواجه بودند، از یک طرف دیگر با متحجّرین.
این کارشناس مذهبی ادامه داد: آن‌ها مدعی بودند که بعد از انقلاب، دیگر باید عزاداری تعطیل شود، به‌نحوی که یک‌بار اعلام کردند در روز عاشورا به‌سمت میدان امام‌حسین(ع) تظاهرات راه می‌اندازیم و به جای سینه‌زنی و عزاداری، سخنرانی گوش می‌دهیم و شعار سرمی‌دهیم. حضرت امام در مقابل این افراد فرمودند که دسته‌های عزا خودش بالاترین تظاهرات سیاسی است.
وی با بیان اینکه فرمودند عزاداری ما سیاسی‌ترین کار است، افزود: امام، علاوه بر روشنفکران، متحجّران را هم کوبیدند. ایشان می‌گفتند که اگر گریه سیاسی نیست، پس تباکی چیست؟ وقتی حالت گریه‌کردن به‌خود می‌گیرد، مگر غیر از این است که می‌خواهد پیامی را برساند؟
لیبرال‌ها از برخی حماسه‌سرایی‌های شریعتی ترس دارند
پناهیان ادامه داد: لیبرال‌ها نسبت به برخی حماسه‌سرایی‌های شریعتی ترس دارند و اگر زنده بود و با همان دست‌فرمان پیش می‌آمد، معلوم نبود او از شهید آوینی جلو می‌زد یا شهید آوینی از او. یکی از اشکالات شریعتی در این است که برخلاف امام، معتقد بود که عزاداری به‌شکل مرسوم اثری ندارد.
رئیس حوزه علمیه دارالحکمه ادامه داد: امروز هم تا به محرم نزدیک می‌شویم، نق‌زدن عده‌ای شروع می‌شود و نسبت به پخت غذا ایراد می‌گیرند. مگر این غذا دور ریخته می‌شود؟ خود مردم جمع می‌شوند و غذا درست می‌کنند و بین هم توزیع می‌کنند. همین مردم مگر در خانه خود غذا درست نمی‌کنند؟ اتفاقاً فقرا هم در این ایّام غذای بیشتری نصیب‌شان می‌شود.
حجت‌الاسلام پناهیان ضمن انتقاد از سنگین شدن سایه نقد بر مجالس عزای حسینی گفت: گاهی این نقدها آن قدر زیاد و پررنگ می‌شود که نفس عزاداری و مجلس عزا از حیّز انتفاع ساقط می‌شود.
هر مکتبی برای ماندگاری به سینه‌زن و گریه‌کن نیاز دارد
پناهیان با بیان اینکه نگاه امام به روضه امام‌حسین(ع) و مجالس عزا طوری است که ما هنوز به آن نگاه نرسیده‌ایم، به‌اهمیت دسته‌های عزاداری در کلام امام اشاره کرد و گفت: امام می‌فرمایند که این ذکر مصیبت‌ها و داد و قال‌ها و دسته‌جات عزاست که اسلام را حفظ کرده‌اند، آن وقت برخی در محیط دربسته می‌نشینند و فکر می‌کنند همین که نوار مراسم‌شان پخش شود، کفایت می‌کند.
وی با تأکید بر اینکه هر مکتبی برای ماندگاری به سینه‌زن و گریه‌کن نیاز دارد، گفت: اگر سخنان امام درباره دسته‌های عزا را ببینیم به نهادهای تبلیغی خواهیم گفت که شما چکار کرده‌اید که دسته‌ها در تهران کم رونق هستند. تا دسته عزا می‌خواهد راه بیفتد، آنقدر ملاحظه به میان کشیده می‌شود که فرد از راه‌اندازی آن پشیمان می‌شود. فردی به من گفت که در عمرم یک بار هم پایم به کلانتری باز نشده بود، اما به‌خاطر دسته عزا، مرا به کلانتری کشاندند.
روشنفکران سعی دارند عزاداری‌ها را محدود کنند
کارشناس مسائل دینی در پاسخ به این سؤال که نسبت روشنفکران و متحجّران کنونی با این دو گروه در ابتدای انقلاب چیست، گفت: روشنفکران الان دیگر نمی‌گویند دین افیون توده‌ها است، بلکه می‌گویند که گریه بس است، مقداری هم بخندیم. این افراد سعی می‌کنند عزاداری را محدود کنند یا آن را به‌حاشیه ببرند.
پناهیان با بیان اینکه هرگز خود را سیاسیِ جناحی نمی‌داند، تصریح کرد: با این حال نمی‌توانم نسبت به شمر زمانه بی‌تفاوت باشم. زمان متوکّل عباسی اگر انگلیسی‌ها بودند، حتماً قبر امام حسین را با خاک یکسان می‌کردند. مگر می‌شود علیه شمر حرف بزنیم اما نسبت به انگلیس سکوت کنیم؟!
همه ما در معرض امتحان اربعین حسینی هستیم
وی با بیان اینکه کسی نمی‌تواند بگوید اربعین، پایگاه نجات مردم منطقه از شرّ داعش نبوده، گفت: کسی که راهی اربعین می‌شود، مانند این است که لباس رزم پوشیده و سیاهی‌لشکر امام زمان(عج) شده است.
پناهیان با بیان اینکه امام(ره) اربعین را راهپیمایی سیاسی می‌دانستند، تصریح کرد: تلقی شخصی من این است که همه ما در معرض امتحان اربعین هستیم. اربعین، بدون سر و صدا می‌آید و عبور می‌کند. کسی هم آن را واجب نکرده و هرکسی که کار دارد به کارش برسد. امام‌حسین هم در عاشورا گفت اگر کسی کار دارد برود.
خطیب مجالس عزا، یک وجه دیگر سیاسی‌بودن را، کوبیدن خطّ امثال ابوموسی اشعری و اشعث دانست و گفت: به قتلگاه رفتن امام‌حسین(ع) مگر بر اثر سازش اشعث‌ها و ابوموسی‌ها نبود؟ چرا علی(ع) را لعن می‌کردند؟ مگر جز این بود که می‌گفتند علی مدام به‌دنبال جنگ است؟
پناهیان در پاسخ به سوالی درباره استاندارد سیاسی بودن هیئت گفت: منبر یا روضه‌ای سیاسی است که ادامه دشمنی با امام حسین(ع) و ادامه دوستی با اهل‌بیت را هم ببیند. همچنین ریشه تاریخی مظلومیت اهل‌بیت در جبهه اشقیاء را ببینید.
ثبت دیدگاه