کد خبر: 2113

تاریخ انتشار: 8 شهریور 1399

پنج آموزه مهدوی در «زیارت عاشورا»

فرهنگ قیام و تاختن تا قرار گرفتن در کاروان مهدوی برای انتقام از خون امام حسین (ع) آرمان کلاس درس «زیارت عاشورا» است. «زیارت عاشورا» سوای از فضای سرشار از حس و شور و حالی که دارد، این درس را به شیعیان و گریه‌کنانِ بر مصائب سیدالشهداء می‌آموزد که در مکتب حسینی باید مهدوی زیست […]

فرهنگ قیام و تاختن تا قرار گرفتن در کاروان مهدوی برای انتقام از خون امام حسین (ع) آرمان کلاس درس «زیارت عاشورا» است.

«زیارت عاشورا» سوای از فضای سرشار از حس و شور و حالی که دارد، این درس را به شیعیان و گریه‌کنانِ بر مصائب سیدالشهداء می‌آموزد که در مکتب حسینی باید مهدوی زیست و عمری را در آرزو و انتظار انتقام از قاتلان اباعبدالله آن هم در رکاب امام عصر (عج) زیست.

فرهنگی که «زیارت عاشورا» سعی دارد به شیعیان و محبان عترت علیهم‌السلام القاء کند، حرکت به سوی آرمان حسینی یعنی برپایی حکومت حقه اهل‌بیت علیهم‌السلام است و در این مسیر نورانی، ندبه در فراغ عزیزترین عبد خدا و بهترین فردی که می‌توان نسبت به او محبت ورزید؛ اما معمولاً در عمده ما محبان اباعبدالله بیشتر وجه گریه غلبه دارد و از اهداف والا و لایه‌های پنهان قیام اباعبدالله علیه‌السلام غافلیم؛ در واقع زیارت عاشورا به ما می‌آموزد همچون کسی که عزیزترین شخص او را به قتل رساندند، ضمن گریه باید به فکر انتقام و جبران هم بود.

به عنوان نمونه در یکی از فرازها خطاب به امام حسین علیه‌السلام می‎خوانیم: «فَأَسْأَلُ اللَّهَ الَّذِی أَکْرَمَ مَقَامَکَ وَ أَکْرَمَنِی (بِکَ) أَنْ یَرْزُقَنِی طَلَبَ ثَارِکَ مَعَ إِمَامٍ مَنْصُورٍ مِنْ أَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ؛ از خداوندی که مقامت را گرامی داشت و مرا به واسطه تو گرامی داشت، درخواست می‌کنم خونخواهی تو همراه با امام نصرت شده از اهل‌بیت پیامبر اکرم را روزی‎ام کند».

همچنین در دیگر فراز از این زیارت‎نامه شریف می‎خوانیم «وَ أَسْأَلُهُ أَنْ یُبَلِّغَنِی الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ لَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ‏ وَ أَنْ یَرْزُقَنِی طَلَبَ ثَارِی (ثَارَکُمْ) مَعَ إِمَامٍ هُدًی (مَهْدِیٍّ) ظَاهِرٍ نَاطِقٍ بِالْحَقِّ مِنْکُمْ؛ از خداوند درخواست می‌کنم که مرا به مقام محمود برای شما نزد خداوند متعال برساند و اینکه برایم خون خواهی‎ام را به همراه امام هدایت‎گر آشکار و گویای به حق از خاندان شما روزی کند»‏.

با توجه به این دو فراز در می‌یابیم:
۱ـ در کنار گریه، باید حس قیام و حرکت برای انتقام از خون اباعبدالله و سایر عترت داشت که این در عبارت «طَلَبَ ثَارِکَ» و «طَلَبَ (ثَارَکُمْ)» پیداست.
۲ـ این انتقام تنها در معیت و همراهی با امام عصر (عج) حاصل می‌شود و اوست که از جانب خداوند خونخواه اباعبدالله (ع) است؛ همچنان که در دعای ندبه خطاب به ایشان می‌گوییم «أَیْنَ الطَّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِکَرْبَلاءَ؛ کجاست کسی که خون مقتول کربلا را مطالبه می‌کند؟»

۳ـ توفیق خونخواهی از امام حسین در معیت امام عصر (عج)، یکی از برترین جلوه‌های تکریم خداوند نسبت به هر بنده‌ای است، همچنان که می‌خوانیم فَأَسْأَلُ اللَّهَ الَّذِی أَکْرَمَ مَقَامَکَ وَ أَکْرَمَنِی (بِکَ) … از خداوندی که مقامت را گرامی داشت و مرا به واسطه تو گرامی داشت، درخواست می‌کنم خونخواهی تو همراه با امام نصرت شده از اهل‌بیت پیامبر اکرم را روزی‎ام کند.

۴ـ  توفیق خونخواهی از قاتلان امام حسین در معیت امام عصر (عج) از برترین ارزاق معنوی خداوند بر شیعیان است، همچنان که در هر دو فراز عبارت أَنْ یَرْزُقَنِی طَلَبَ ثَارِکَ … ثارکُم را مشاهده می‌کنیم.

۵ـ گریه ابزار و وسیله است نه هدف غایی و نهایی.

بنابراین فرهنگ قیام و تاختن تا قرار گرفتن در کاروان مهدوی برای انتقام از خون امام حسین (ع) آرمان زیارت عاشورا است.

می پسندم(۱)نمی پسندم(۰)
ارسال دیدگاه