جزئیات پیوستن «حرّ ریاحی» به کاروان حسینی

حرّ ریاحی گفت امروز به خدا قسم خود را مخیّر میان بهشت و دوزخ مى‌‏یابم و به خدا سوگند اگر تیکه تیکه و سوخته شوم هیچ مقام و موقعیتى را بر بهشت بر نمى‏‌گزینم.

 لحظه به لحظه ماجرای قیام حسینی و جریان کربلا پر از شور و احساس و معرفت و نیز سرشار از درس‌های عبرت‌آموز است، به گونه‌ای که می‌توان گفت کاروان حسینی، کاروانِ ارزش‌ها و کربلا چشمه ارزش‌هاست؛ ارزش‌هایی که هر کدام از آنها برای رسیدن به سعادت ابدی کافی است. ماجرای کاروان حسینی به ما آموخت زندگی واقعی یعنی در پناه حسین بودن، به خاطر حسین بودن و در عالی‌ترین درجه، حسینی شدن و حسینی زیستن.

حرّ بن یزید ریاحی از افرادی بود که هرچند دیر به این حقیقت رسید، اما زمانی که خداوند قلب او را با نور حقیقت روشن کرد، پای این حقیقت تا جان در بدن داشت، ایستاد و در این مسیر شربت شهادت را در پیشگاه مولای خویش نوشید و در جوار قرب الهی جای گرفت.

راوی می‌گوید پسر ریاحى، کم کم به حسین نزدیک می‌شد. «مُهاجر بن اوس» او را با وضع غیر عادى دیده، پرسید اراده کجا دارى؟ آیا مى‌‏خواهى بر حسینیان حمله کنى؟ حرّ، پاسخى نداد و همان وقت لرزه سختى اندامش را فراگرفته بود. مهاجر که وضع غیر عادى او را مشاهده مى‏‌کرد اظهار کرد عمل امروز تو مرا به شک مى‌‏اندازد. سوگند به خدا در هیچ کارزارى ترا مانند امروز بیمناک ندیده بودم و هر گاه از دلاورترین اهل کوفه از من بپرسند، غیر تو نمی‌گویم و امروز چه پیش آمده که ترا بر خلاف انتظار مى‌‏بینم؟

حُرّ، پاسخ داد امروز به خدا قسم خود را مخیّر میان بهشت و دوزخ مى‌‏یابم و به خدا سوگند اگر تیکه تیکه و سوخته شوم هیچ مقام و موقعیتى را بر بهشت بر نمى‏‌گزینم.

سپس اسب خود را به سوى حسین(ع) راند و دستها بر سر نهاده مى‏‌گفت:

خدا مرا فداى تو کند من همان درمانده هستم که ترا از بازگشت به وطنت جلوگیرى کردم و در طول راه، همه جا قدم به قدم با تو آمدم و نگذاردم از راه منحرف شوى و ترا در این مکان فرود آوردم و خیال نمى‏‌کردم این مردم حق جدّ ترا رعایت نکنند و ترا با این حال گرفتار کنند. به خدا سوگند اگر از هدف آنها باخبر بودم هیچ گاه چنان رفتارى با تو انجام نمی‌دادم اینک از در توبه و انابه درآمده و از خدا مى‏‌خواهم از کرده من درگذرد. شما درباره توبه من چه نظری دارید، آیا توبه مرا مى‏‌پذیرید؟ جُعِلْتُ فِدَاکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَنَا صَاحِبُکَ الَّذِی حَبَسْتُکَ عَن‏ الرُّجُوعِ وَ سَایَرْتُکَ فِی الطَّرِیقِ وَ جَعْجَعْتُ بِکَ فِی هَذَا الْمَکَانِ وَ مَا ظَنَنْتُ أَنَّ الْقَوْمَ یَرُدُّونَ عَلَیْکَ مَا عَرَضْتَهُ عَلَیْهِمْ وَ لَا یَبْلُغُونَ مِنْکَ هَذِهِ الْمَنْزِلَهَ وَ اللَّهِ لَوْ عَلِمْتُ أَنَّهُمْ یَنْتَهُونَ بِکَ إِلَى مَا أَرَى مَا رَکِبْتُ مِنْکَ الَّذِی رَکِبْتُ وَ إِنِّی تَائِبٌ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى مِمَّا صَنَعْتُ فَتَرَى لِی مِنْ ذَلِکَ تَوْبَه

حسین(ع) فرمود: بله خدا توبه ترا مى‌‏پذیرد؛ اینک فرود آى؛ فَقَالَ لَهُ الْحُسَیْنُ ع نَعَمْ یَتُوبُ اللَّهُ عَلَیْکَ فَانْزِل‏.

حرّ سپس با اذن امام به عنوان اولین فرد از لشکر امام به دشمن هجوم برد و در این مسیر به شهادت رسید.

منبع:
*الإرشاد فی معرفه حجج الله على العباد، ج‏۲، ص۱۰۰٫
*اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهری، ص۱۰۳٫

می پسندم(۰)نمی پسندم(۰)